Boektoets over het boek:
Titel: Tussen Winter en Hemel
Schrijver: Elin Bengtsson
Voorwoord:
Dit verhaal gaat over een gezin met twee zoons waarvan de jongste zoon, Andreas, ernstig ziek is. Hij heeft nog maar 4 maanden te leven. Het speelt zich af in de winter, wat ook de titel verklaart: tot het ijs smelt en de lente begint.
Ik heb dit keer gekozen voor niveau 4.5 omdat ik geïnteresseerd ben in medische onderwerpen en hoe mensen met ziekte omgaan.
De schrijfstijl was wel even wennen; het duurde even voordat ik echt in het verhaal zat. Daarna liet het verhaal me niet meer los en heeft het mij doen nadenken: hoe zou ik zelf reageren als iemand van ons gezin ziek werd?
Het grootste deel van het boek beschrijft hoe de hoofdpersonen denken en de dingen van zichzelf en van de anderen zien. Elk hoofdpersoon heeft een ander karakter, is onzeker over dingen en dat wordt goed beschreven.
Niveau 4.5
Ik heb al vaker een boek en artikelen over ziekten gelezen; ook mijn vorige boek had ziekte als onderwerp.
Het verhaal in ‘Tussen winter en hemel’ is heel anders geschreven dan het verhaal in het vorige boek. Het gaat namelijk niet zozeer over de ziekte zélf, maar over hoe verschillend mensen uit één gezin ermee omgaan.
Door de ziekte van Andreas, valt het gezin uit elkaar. Iedereen gaat z’n eigen gang en ze praten niet meer met elkaar. Ik had verwacht dat je juist in zo’n verdrietige situatie als gezin heel hecht zou worden en samen nog zou gaan genieten van de tijd die je nog met elkaar hebt. Andreas sluit zich helemaal af van de wereld; de beide broers hebben bijna geen contact meer, moeder huilt veel en vader probeert het normale leven voort te zetten. Ze weten niet meer hoe ze met elkaar om moeten gaan of hoe ze met elkaar moeten praten.
Andreas gaat met niemand meer om, hij kijkt de hele dag tv; hij heeft het opgegeven. Vrienden heeft hij niet, klasgenoten laten hem links liggen. Ik vind het heel moeilijk om me dit voor te stellen: ik ben juist iemand die heel veel vrienden en vriendinnen heeft en ik kom uit een fijn gezin en ik heb een hechte familie. Ik heb van dit boek geleerd hoe belangrijk het is om wél contact te houden met zieke mensen omdat ze anders het gevoel kunnen krijgen dat ze niet meer belangrijk zijn.
Martin stort zich met hart en ziel op zijn gitaarmuziek. Hij begrijpt niet dat Andreas geen actie onderneemt, niet nog met volle teugen gaat genieten van het leven. Martin baalt er ook van dat hij zich niet als grote broer kan gedragen; hij kan geen contact met Andreas krijgen. Hij kan alleen zijn verhaal en gevoelens kwijt bij z’n vriendin Sara en bij Mari, de arts van Andreas.
Ik kan me wel voorstellen dat Martin zo denkt maar ik zou bijvoorbeeld dan zélf als oudste broer initiatief nemen en leuke dingen voor hem bedenken. Martin voelt zich een buitenstaander in het gezin: zijn ouders zijn constant met Andreas bezig. Ik denk dat het juist voor ouders heel belangrijk is om de andere kinderen uit het gezin er zoveel mogelijk bij te betrekken.
Aan het eind van het boek beseft Andreas dat hij toch nog 3 dingen moet doen voordat het te laat is;
1 Martin vertellen dat hij een zak is.
2 Martin vertellen dat ik van hem hou!
3 Iets doen wat achterblijft als ik weg ben
Deze drie dingen doet hij ook echt; mooi om te zien dat de beide broers toch weer met elkaar praten.
Annemarijn Lagerburg
Titel: Tussen Winter en Hemel
Schrijver: Elin Bengtsson
Voorwoord:
Dit verhaal gaat over een gezin met twee zoons waarvan de jongste zoon, Andreas, ernstig ziek is. Hij heeft nog maar 4 maanden te leven. Het speelt zich af in de winter, wat ook de titel verklaart: tot het ijs smelt en de lente begint.
Ik heb dit keer gekozen voor niveau 4.5 omdat ik geïnteresseerd ben in medische onderwerpen en hoe mensen met ziekte omgaan.
De schrijfstijl was wel even wennen; het duurde even voordat ik echt in het verhaal zat. Daarna liet het verhaal me niet meer los en heeft het mij doen nadenken: hoe zou ik zelf reageren als iemand van ons gezin ziek werd?
Het grootste deel van het boek beschrijft hoe de hoofdpersonen denken en de dingen van zichzelf en van de anderen zien. Elk hoofdpersoon heeft een ander karakter, is onzeker over dingen en dat wordt goed beschreven.
Niveau 4.5
Ik heb al vaker een boek en artikelen over ziekten gelezen; ook mijn vorige boek had ziekte als onderwerp.
Het verhaal in ‘Tussen winter en hemel’ is heel anders geschreven dan het verhaal in het vorige boek. Het gaat namelijk niet zozeer over de ziekte zélf, maar over hoe verschillend mensen uit één gezin ermee omgaan.
Door de ziekte van Andreas, valt het gezin uit elkaar. Iedereen gaat z’n eigen gang en ze praten niet meer met elkaar. Ik had verwacht dat je juist in zo’n verdrietige situatie als gezin heel hecht zou worden en samen nog zou gaan genieten van de tijd die je nog met elkaar hebt. Andreas sluit zich helemaal af van de wereld; de beide broers hebben bijna geen contact meer, moeder huilt veel en vader probeert het normale leven voort te zetten. Ze weten niet meer hoe ze met elkaar om moeten gaan of hoe ze met elkaar moeten praten.
Andreas gaat met niemand meer om, hij kijkt de hele dag tv; hij heeft het opgegeven. Vrienden heeft hij niet, klasgenoten laten hem links liggen. Ik vind het heel moeilijk om me dit voor te stellen: ik ben juist iemand die heel veel vrienden en vriendinnen heeft en ik kom uit een fijn gezin en ik heb een hechte familie. Ik heb van dit boek geleerd hoe belangrijk het is om wél contact te houden met zieke mensen omdat ze anders het gevoel kunnen krijgen dat ze niet meer belangrijk zijn.
Martin stort zich met hart en ziel op zijn gitaarmuziek. Hij begrijpt niet dat Andreas geen actie onderneemt, niet nog met volle teugen gaat genieten van het leven. Martin baalt er ook van dat hij zich niet als grote broer kan gedragen; hij kan geen contact met Andreas krijgen. Hij kan alleen zijn verhaal en gevoelens kwijt bij z’n vriendin Sara en bij Mari, de arts van Andreas.
Ik kan me wel voorstellen dat Martin zo denkt maar ik zou bijvoorbeeld dan zélf als oudste broer initiatief nemen en leuke dingen voor hem bedenken. Martin voelt zich een buitenstaander in het gezin: zijn ouders zijn constant met Andreas bezig. Ik denk dat het juist voor ouders heel belangrijk is om de andere kinderen uit het gezin er zoveel mogelijk bij te betrekken.
Aan het eind van het boek beseft Andreas dat hij toch nog 3 dingen moet doen voordat het te laat is;
1 Martin vertellen dat hij een zak is.
2 Martin vertellen dat ik van hem hou!
3 Iets doen wat achterblijft als ik weg ben
Deze drie dingen doet hij ook echt; mooi om te zien dat de beide broers toch weer met elkaar praten.
Annemarijn Lagerburg